De laatste week

Hallo allemaal,

de laatste update vanuit Nieuw Zeeland. Op zondag zijn we vetrokken vanuit Picton om met de ferry weer richting het Noordereiland te gaan. Het weer was schitterend toen we op de boot waren en we hebben dan ook het grootste deel van de tocht buiten op het observatiedek gestaan (de rest van de tijd zaten we natuurlijk binnen te eten en misschien ook nog een dutje te doen). Het eerste stuk van de boottocht was door de Malborough Sounds, wat een schitterend uitzicht gaf en we zelfs nog een zeehondje hebben zien zwemmen. Toen we het Zuidereiland echt achter ons lieten konden we pas zien hoe dichtbij het Noordereiland eigenlijk was, dit hadden we de vorige keer niet kunnen zien doordat het weer wat minder goed was. Door de rustige zee konden we ook nu nog buiten staan en hebben we een aantal Albatrossen zien dobberen en vliegen. Toen we op het Noordereiland aankwamen sloeg het weer meteen om waardoor we door de regen richting Hamilton zijn gereden. Onderweg zijn we over de desert road gegaan die door een prachtig besneeuwd landschap ging waar we Mount Doom met een dikke laag sneeuw hebben kunnen zien. Dit zag er wel erg mooi en indrukwekkend uit, niet te geloven dat we daar 3 weken eerder nog bovenop stonden. Na een stop voor wat te eten in Taupo mochten we beginnen aan de laatste 2 uur rijden. Gelukkig hadden we daar ook gehoord dat onze bedden al opgemaakt waren en dat ze al op ons aan het wachten waren.

De volgende ochtend hebben we rustig aan gedaan en lekker bijgepraat met wat mensen uit blok 1. Daarna zijn we Hamilton ingelopen om wat souvenirs te kopen en zodat ik Lynette kon laten zien dat er in de stad niet zo veel te doen is. Toen we weer terug waren in Student Village, besloten we om wat mensen te redden van het eten in de dining hall en lasagne te maken. Gelukkig viel dit erg in de smaak en hebben we de rest van de week nauwelijks alleen hoeven te eten.

Op dinsdag zijn we richting de Waitomo caves gegaan om een van de dingen te doen waar we ons het meest op verheugden al voordat ik überhaupt naar Nieuw Zeeland vertrok. De tocht die we door de grotten hebben gedaan heet The Lost World, genoemd naar de naam van de grot waar je in afdaalt. Door een groot gat in het dak van de grot zijn we 100 meter geabseilt naar de bodem van de grot, dit was wel een beetje eng maar het uitzicht dat je krijgt als je aan een touw naar beneden gaat is geweldig. We zijn samen met iemand anders en de gids tegelijk afgedaald waardoor de gids onderweg nog wat leuke weetjes heeft kunnen vertellen en natuurlijk wat foto’s heeft kunnen maken. Uiteindelijk op de bodem aangekomen zijn we verder de grot ingelopen en geklauterd. We hadden al snel het punt bereikt waar we voor het laatst daglicht zouden zien tot het einde van de tocht, maar met de lampjes op onze helm was dat geen probleem. De Waitomo Caves staan natuurlijk ook bekend om de gloeiwormen die er zitten en natuurlijk hebben we die ook nog even mogen bekijken. Toen we bij een stuk aangekomen waren waar totaal geen daglicht meer doordrong moesten we onze lichten uitzetten. Toen we dit deden zagen we opeens allemaal kleine groenblauwe puntjes op het plafond en de muren van de grot zitten. Geweldig om te zien! Daarna mochten we met een 30 meter lange ladder naar een hoger gelegen gedeelte van de grot klimmen. Gelukkig zijn we enigszins fit en koste dit maar een beetje moeite, helaas wisten we niks van het record, anders hadden we nog wat beter ons best gedaan. Daarna hebben we nog wat geklauterd en kwam er helaas een eind aan dit geweldige avontuur.

Op woensdag zijn we naar Wairere falls gegaan, een uurtje rijden van Hamilton. De hoogste waterval van het Noordereiland viel niet tegen en was prachtig om te zien. We zijn eerst naar de onderkant van de waterval gegaan en hebben toen besloten dat we toch ook maar het uitzicht van de top wilden bekijken. Het pad dat naar de onderkant toe liep was erg mooi maar toch wat zwaarder dan we verwacht hadden. Het stuk naar de top was erg modderig waardoor het glibberen en glijden was op sommige plaatsen. Maar gelukkig was het uitzicht vanaf de top het helemaal waard.

Donderdag was de dag dat we toch maar eens aan inpakken moesten gaan denken. We hebben maar een extra koffer gekocht voor alle troep de we onderweg verzameld hadden, zodat we zeker wisten dat we alles mee zouden kunnen nemen. Om toch nog even de deur uit te gaan zijn we nog even naar Cambridge gereden, een leuk dorpje waar we nog lekker wat rond hebben gelopen en naar souvenirs hebben gezocht.

Vrijdag was het dan zover, hetgeen waar we op hadden gewacht. Het spektakel waarmee we onze reis goed wilden afsluiten. Je raad het inderdaad al: Hobbiton! Als fans van de films en boeken konden we dit toch niet overslaan en zijn we op een tour gegaan langs alle hobbitholen. Isabel had een dagje vrij en het was geweldig dat ze met ons mee wilde! Het was erg leuk om rond te lopen met het gevoel dat je zelf de film was binnengestapt. De 44 hobbitholen waren ook allemaal in verschillende groottes gemaakt om de acteurs groter of kleiner te laten lijken en dat mochten wij dan ook proberen. Van onze gids kregen we nog wat leuke weetjes over de set en hoe ze bepaalde scenes gefilmd hebben. Een van de leukste was dat de boom die in de Lord of the Rings bovenop het hol van Bilbo staat lijkt op de boom uit de Hobbit, maar die tweede is eigenlijk een neppe boom die ze speciaal hebben gemaakt om een aantal jaar jonger te lijken. Na wat rondgelopen te hebben en wat leuke foto’s te hebben gemaakt hebben we nog een drankje mogen drinken in The Green Dragon, waar ze ook in de ochtend erg lekker bier schenken. Na de tour zijn we nog even naar de Blue Spring gereden om ook dit mooie stukje Nieuw Zeeland nog mee te pakken voordat onze vakantie er weer op zat. Helaas had het erg veel geregend en was het water van de rivier erg modderig, maar het prachtige blauwe water van de bron was nog steeds goed te zien. Dit uitstapje hebben we goed afgesloten met een heerlijke hamburger bij Burger fuel, een echte aanrader als je een keer in Nieuw Zeeland bent.

Onze laatste avond in Hamilton hebben we als traditie Moana gekeken. Ook de zoveelste keer blijft de film geweldig en was het weer erg gezellig. Helaas kwam ook aan deze avond een eind en moesten we de vanochtend de rest van onze spullen inpakken om richting het vliegveld in Auckland te gaan. Na een emotioneel afscheid van de geweldige mensen die ik ontmoet heb was het tijd om te gaan. In Auckland hebben we de huurauto ingeleverd nadat we er 5419.5 kilometers mee gereden hadden door dit waanzinnig mooie land.

Nu zitten we dan op een hotelkamer, met onze koffers ingepakt, een verhaaltje te schrijven. Een dubbel gevoel, na een half jaar is het wel weer tijd om naar huis te gaan maar het is moeilijk om weg te gaan uit een land dat zo mooi is en waar de mensen nog mooier zijn!